Sen saç tellerinden,
Parmak uçlarına kadar güzel kadın.
Kadınım bırak gardını.
Yorgunsun farkındayım.
Savaşmak yok tek.
Eğer birgün okursan bu satırları şunları bil ki;
Sende, gözlerinde kaybolurken
Yine, yeniden, her salise olduğu gibi
Seveceğim sonsuza dek seni...
Bu gece biraz fazla kötüyüm,
Bir kadın çiziyorum, gözleri renkli.
Ama ne yeşil ne mavi.
Kahverengi...
O da renk değil mi sanki?
Bir kadın çiziyorum, elleri yapayalnız.
Bir kadın çiziyorum, gözleri başkasının gözlerinde...
Sahi, gözlerinin rengi ne?
Bilirsin değmedi hiç gözlerime.
Bir kadın çiziyorum, elleri başkasının ellerinde.
Aşkla tutuyor belki de...
Sar bakalım şarkıyı baştan.
Konumuz bu gece aşktan.
Sarhoş olalım yine.
Yoranlar utansın bu gece.
Biz tükenelim her kadehte.
Lâkin bu ölümse, ölümden korkmalı.
Bir insanın gülüşü böyle olmamalı.
Derin bir okyanusta boğarken,
Gülücükler saçtırmamalı.
Lâkin eğer cidden aşksa, aşktan korkmalı.
Lanetli kader.
Her vakit aldatılan erkekler.
Ademden beri akıllanmayan budalalar.
Farketmeksizin ihtiyarlıyorlar.
Dünya otoritesini aşağıladığım için,
Bir adım atabilelim diye,
Kanlar içinde kalmam hiç sorun değil.
Elbet güzel günler acısız gelmiyor.
Terler içinde uyanılan sabahların,
Güneşi hiç doğmayan gecelerin sonunda,
Mutlu olmamaya da aşinayız.
Sesindeki tınıyla baş edemezken bu yüreğim,
Bakışlarındaki tuzağa denk geldim.
Sözlerin çekerken beni daha çok kendine.
Uzaktaydın da aslında.
Bi o kadar imkansız, bi o kadar mümkünken bana...
Gelme gülüm gelme.
Olmadım ki hiç kalbinde.
Beni yakan bu aşk sana değmedi ya...
Kırgınlığım en çok ona.
Gözümden damla damla akıyorsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!