Onur Şiiri - Osman Miran

Onur şeref ve haysiyet, insana doğuştan gerek,
Katılmamışsa mayaya, olacaktır bir engerek,
Sefih, hakir, zelil adam, tam bir ukala dümbelek,
Gelmemiştir bu dünyaya, her hususta tam bir dönek.

Hiç onurun yok mu senin? Ondan mıdır bu kibirin,
Ar, namus ve dahi haya, bunlardan yok mu haberin,
Eşin, dostun, arkadaşın hemi de akrabaların,
Tümü sana onur verse, yine eksilmez zararın.

Sen ne dönek bir adamsın! Sözünde hiç durmaz mısın?
Rüzgarın gücüne göre, her bir tarafa dönersin,
Bozuk saat olsan bile, günde iki kez çalarsın,
Senin ömrün çoktan bitti, bir kere bile çalmadın.

Dalkavukluk senin işin, görür görmez yalanırsın,
Yalamaya başlamadan, ağzını şapırdatırsın,
Görgüsüzlükte eşin yok, hem kaba hemde cahilsin,
Ustalığındandır elbet, neder eder yaranırsın.

Namso Narim bu hikaye böyle gitmez ki, kinaye,
Söylenecek söz kalmadı, utanmaza kim ne diye?
Ar namus belası olsa, yüklenmez ki şerefsize,
Bir insanda onur yoksa! Sormak lazım amacı ne?

08.01.2022 08:19
İstanbul