Uyanır sabah geceden kalma,
Hatırına evvelden anılar çalar, dedikçe çalma.
Ölmeyi öğrenmeye çalışır yaşamayı asla,
Tanıştırayım onun adı faniye.
Oturur gece köşede, itten beter kılık,
Bir elinde cigarasi,diğerinde bir vesikalık,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Özür ve düzeltme: Bir önceki yorumumda, "FANİYİM FANİ OLANI İSTEMEM" diyecekken sehven "FANİYİM NAFİ OLANI İSTEMEM" demişim. Düzeltir özür dilerim.
"FANİYİM NAFİ OLANI İSTEMEM! ACİZİM ACİZ OLANI İSTEMEM! İSTERİM FAKAT BİR YAR'İ BAKİ İSTERİM! BİR ZERREYİM LAKİN BİR ŞEMS-İ SERMED İSTERİM! HİÇ ENDER HİÇ'İM AMA, BU KOCA KAİNAT VE İÇİNDEKİLER YETMEZ, ONLARLA BERABER, BAKİ ALEMDEKİ CENNETİ VE CEMALULLAH'I DA İSTERİM." -Kelam-ı kibar-
Hayırlı sınavlar fani ve aciz kardeşim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta