Atomu parçalamak kadar uğraşmazsın..
Önyargılarından kurtulurken..
Dün senin için yabancı olanlar..
Umudu kırmaya benzemez bu..
Sahne cambazlarına ters görünmek uğruna..
Dakikaları saymazsın kurtulmak için..
Cımbızlamazsın cümle içindeki hataları..
Görmezden gelmek için çabalarsın..
Ona dair küçük eksikleri..
Bir dost kazanmanın ümidi ile..
Vaktini harcarsın nakit niyetine..
Gün gelir..
Bir ümit olur senin için gerçekliğin aykırı dünyası..
Gün gelir..
Ağlamak istediğinde..
Dilin döndüğünce küfür etmek gerektiğinde..
Veya sigara kokulu bir omuz aradıgında..
İlk isim olur aklının odalarında zikredilen..
Gün gelir..
Samimiyetin sıfırlandıgı bir ortamda..
Samimi olmak için didinirsin..
Ve kazandıgın ümit dolu saatleri..
Varyemezler gibi harcarsın..
Gün gelir..
Suretini görmediğin biri olur hayatında..
İstediğin an örs te döveceğin..
Demir gibi ezilebilir..
Gün gelir..
Bir öneriyi gerçeğe çevirirsin..
08/03/2009 16:50 İstanbul
Ümit ÜNAL
Kayıt Tarihi : 8.3.2009 17:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!