MEHTABIN ADI
Bademin tadı değil, yeşili...
Aldı aklımı başımdan mehtabın,
Adı değil eli...
Yetmez,şavkına doyulmaz Ay''ın.
MEHTABIN BENİ
Mehtap kırmızı bir kız.
Kırmızı dudağı, kulakları var.
Aslında hiç su içmemiş.
Ömrümü yemiş.
MEHTABIN DİLİ
Mehtap, birini öyle bir sevmiş ki!
Böyle iki sevene üç laf etmiş ki!
Biri birini dört gözle bekliyor diyorlar.
Zaman gece, yer deniz,saat üç.
MEHTABIN DOĞUMU
Gündüz yavaşça cehennem olur.
Denizin dalgaları kıyıları vurur.
Dağlar sarı turuncu Ay doğurur.
Toprak ,deniz ve ben...
MEHTABIN HABERİ VAR
Şu mehtabın ışığı Aydanmış!
Gözüme dolan kirpikleri de.
Denizler gece Ay'la uyanmış.
Gökyüzünün karanlık gecelerinde,
MEHTABIN KUYUSU
Bir bulut kapattı, biraz dolunayı.
Karanlıkta yaprak hafiften titredi!
Kalpte kalan ışık kirpikten sivriydi!
Gece Aysız duramaz, mehtapsa susuz.
METABIN RAKİPLERİ
Mısır püskülüne mi şiir yazılır?
Bunca dert tasa dururken.
Mısır prensesine mi yazılır?
Dalgaya mehtap vururken.
Diyorlar ki Zühre parlak mı parlak!
MEHTABIN RESSAMI
Ben aslında zararsız ziyansiz biriyim!
İncinmesin diye ekmeği çiğnemeden yerim!
Bilseniz hücrelerimin bile zerafetini!
Hissetmez enerjiye dönüşen besinlerim.
MEHTABIN SIRRI
Rüyamda mı göreceğim mehtabı?
Artık ümidim küllere mi dönsün?
Üzüme mi döndüreyim şarabı?
İçtim seni yeşil yeşil artık gözümsün.
MEHTABI SAKLAYAN AY
Bu gece karanlıkta bir hal var!
Gündüz Güneşe baktım pişmanım!
Bu gece dağ, deniz beni kovar!
Mehtabı saklayan Ay'a düşmanım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!