Seni sevmek acı çekmekse
Acı çekeceğiz ikimizde
Sen küreksiz sandal
Ben yosunsuz okyanus gibi
Sallana sallana sürükleneceksin
Karşı koyacak kudreti bulamayacaksın
İnsaf; çölün ortasında sevgilinin kurumuş dudaklarını ıslatabilmektir.
Aşk ise; ıslattığı o dudakların bir daha kurumasına izin vermemektir.
Vicdan; sevdiğinin sensiz kalma ihtimalinin korkusunu yüreğinde hissetmektir.
Aşk ise; bu ihtimalin varlığını ne kendine nede sevdiğine hissettirmemektir.
Gece yine gece
Sokaklar yine soğuk
Yerler yine ıslak
Her kış olduğu gibi.
Bu gece başka gece
Sensiz geçen ilk gece
Bin bir çileyle kurulmuş bu yurt
Gözlerini dikmiş milyonlarca aç kurt
Bütün yürekler olmuş bir vücut
Can siperane savunulmuş bu yurt
Ulu önder Atatürk çekmiş başı
Dün gece rüyamda gördüm seni
Doya doya öptüm kokladım tenini
Tamda unutmak isterken
Dün gece rüyamda gördüm seni
Dün gece rüyamda gördüm seni
Bir umut besteledim şiirlerimden
Ama kayboldu umutlarım
Kederlerimin içinde
Ayıkladım sonra bütün kederlerimi
Umutlarımın içinden
Tek bir umut kaldı arasında avuçlarımın
Hiç sevda denizinin kıyısına gelip de,
Ayağını suya bile sokamadığın oldu mu?
Benim deniz gözlerine bakıp da,
Onlarla sevişemediğim gibi.
Hiç sevda denizinde boğuldun mu?
Benim deniz gözlerinde boğulduğum gibi.
Sevemedim sevda ayrılıklarını
Aşkımı kadehlerde aradım
Bulutlar döktü gözyaşlarını
Bu gece yağmurla ağladım
Yarama merhem bulamadım
Yağmurun sesi var kulaklarımda
İstanbul’un arka sokaklarında
Uzanmış Kız Kulesi’ni izliyorum
Karaköy Galata’da
Köprüden geçerken bakıyorum
Bir ayağım Rumeli
Neylersin gönül sen dipsiz kuytu dehlizlerde
Görmez misin çıkış yok daha ilerilerde
Bu karanlıklar korkutur senide beni de
O yolların sonunda ölüm bekler beklide
Yeter gönül dur artık duymaz mısın sesimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!