“Her şey biraz eksik, ama alışıyorum gibi…”
Bugün yine kendime yazıyorum.
Ne bir başlangıcım var, ne de bir bitiş cümlem.
Bugün kalbimde eski bir şarkının kırık melodisi vardı.
Adını unuttuğum ama ezberden ağladığım bir şarkı.
Bazen durup dururken gözlerim ıslanıyor ya,
Lan Metin…
Yine aynı yerde uyandın.
Yastık değişmedi,
Sana bu şiiri hiç vermeyeceğim.
Ama yazmazsam içimde bir şey öksüz kalacak.
Belki bir cümle, belki bir anı, belki de ben…
Ben ölümden yana değilim
Ama bir mezar boyu sessizlik büyür içimde
Anamın yastığında bıraktığım sıcaklıkla
Babama sarılamadan çıktım yola.
Kırlangıçlar dönerken göğe
Sustum.
Çünkü anlatırsam
anlarlar sandım.
Ama sustukça
kendimi daha az duymaya başladım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!