Önce Yağmur Vardı Şiiri - Tuncay Alkan

Önce yağmur vardı;
Seni yağmurların aldığını biliyordum
Ama durmadan seni aradım,adını bağırdım;duymadın...
Beni benden başka kimse duymadı.
Yağmurun altında akşam oluyordu,
Yağmur yağmasa akşam olmayacaktı,
Belki bunların hiçbirisi olmayacaktı.
Şiirden ayrılan bir dize gibi kalktın gittin
Bir dizesi eksik şiir gibi kalktın gittin.
Yağmur ve akşam
Bağırdığımı duymadın ama bağırdığımı biliyordun.
Elini aradım,elin yoktu.
İşte böyle yağmurlu bir akşamdı
Bir yaz günü açılsaydı kapılar
Yağmur yağmasaydı,seni yağmurlar almasaydı
Koşacaktım sana
İhtimal ben kapıyı vurmadan açacaktın,
Elimi bulacaktın,
Yağmur yağmasaydı,seni yağmurlar almasaydı.
Kimbilir ellerin nasıl dururdu?
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı;
Sen yoktun...
Sözlerini bulamadığım bir şarkının müziği vardı
Küçük,eski bir yara izi gibi...
Tüfeklerin dönüp baktığı bir şarkının müziği vardı
Sen yoktun...
Ben kaderimi ellerinden tuttum
Yağmur yağmasa akşam olmayacaktı,
Belki bunların hiçbirisi olmayacaktı.
Yağmurda bütün ışıklar sönüyordu,
Bir karanlık yürüyordu,
Yıldızlar dahil herkes ölmüştü,
Ve tek tek ölüyordu ışıklar.
Sen yoktun ama ellerin ellerimde uyuyordu,
Sen yoktun ama gözlerin başka söylüyordu,
Yıldızlar dahil tüm ışıklar ölüyordu.
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı
Bu şehirde akşam oluyordu
Geceye dönüyordu yağmur
Sen yoktun...
Belki yağmura karıştın
Ne asılanların arasında adın,
Ne yağmurda kokun...
Olsa duyardım,gecenin yüzüne vururdu
Olsaydın duyardım,
Kalbim durudu.
Kimselere soramadım seni,yoktun
Yamur da yoktu.
Ben kaderimi ellerinden tuttum
Yanımda sen yoktun.
Uyumuyordum...Uyuyamıyordum...
Sande uyumuyorsun,biliyorum
Çünkü yoktun,yağmurlar yoktu.
Belki sen yoktun,belki yağmur.
Kaç kez kendi kendime konuştum
Kalbimi alıp tüfeklerin patladığı yere koydum.
Çünkü sen de yoktun,yağmur da yoktu
Dalgalar kadar yakın
Dalgalar kadar uzaktın bana
Seni tenimde yürüyen bulutlar gibi,
Seni özgürlük,
Seni kurtuluş gibi düşünüyordum.
Karda kalmış serçe gibi üşüyordum
Yanımda sen yoktun
Seni kimlere sormalıydı?
Seni tınısına yenilgi düşürmeyen çığlıklara sormalıydı.

Nereden geldiği bilinmez bir uğultu
Düşlerimin iz düşümünü karıştırıyordu.
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı.
Yapayalnız yürüyordum,
Sonra yürüdüğümüzü anımsadım
Ama şimdi sen yoktun.
Sen hiç yokmuş gibi susuyordun
Kalbimin kuytuları titredide
Geçmedi senden tek bir haber.
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı,
Sokaklara sığamadım,
Sokaklarda sen yoktun,
Ben kaderimi ellerinden tuttum.
Bağırsam duyan olmazdı.
Duvarlarda yüzün kalmış,
Gidip gördüm,kimseler görmedi.
Elimi yüzünde gezdiriyordum.
Yağmurlar yağmazdı bu akşam böyle,
Günlerdir yüzümün ıslaklığını yağmura sordum
Sen yoktun,belki yağmur...
Ben kaderimi ellerinden tuttum
Nerdesin?
Yoruldu kalbim aramaktan seni,
Tüketiyordum yolları,kendimi,
Nerdesin?
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı
Kalbimin haritaları karıştı
Birbirine çıkmıyordu yollar
Ne izin vardı yırtılan gecede,
Ne kaderimde tutunacak bir dal.
Gözümü açıyordum
Çünkü sadece yakamozlar aklımı çeliyordu
Sen yoktun...
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı
Ben kaderimi ellerinden tuttum
Ağladım!...