Önce vatan” diye söyler sözünü,
Toprağa düşerken kahraman erler.
Yaradan’a çevirirken yüzünü,
Kelime-i şahadetle giderler…
Her zaferin madalyası göğsünde,
Yüreğinde namerdin kurşun yarası…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta