Önce Hiç Sonra Bir Şiiri - Halil Güven

İtiraf etmeliyim ki güzelim:
Bir zamanlar ben de senin gibiydim.
Şüpheci güvensiz ve kibirli..
Yapacaksan eğer benim gibi yapacaksın:
Çıkaracaksın beynini ve kalbini..
Koyacaksın masanın üzerine..
Geçeceksin karşısına..
Ve sonra..
Başlayacaksın unutmaya..
Unutacaksın gözünü kulağını dilini..
Unutacaksın ayaklarını ellerini..
Unutacaksın kinlerini nefretini korkularını ve kibrini..
Unutacaksın sıkan ne varsa seni ve ruhunu..
Bir hiç olacaksın unutarak kendini..
Ve de..
Bir olup çıkacaksın bu hiçlikten!
Sıfırlarla ne mi yapacaksın?
Onları koy koyabildiğin kadar..
Birin sağına ya da soluna..
İnsan ol adam ol birey ol ya da hiçbir şey!
Ağlayacaksın gözsüz kuru otlar yeşerecek yaşında..
Sesleneceksin dilsiz kalpten kalbe..
Temas edeceksin elsiz ölü bedenler titreyecek..
Yürüyeceksin ayaksız görünmeyecek günahlarda izin..
Yaklaşacaksın kibirsiz melekler kıskanacak yumuşaklığını..
Seninle biz neler yapmadık ki be güzelim!
Ağaçlar büyütmedik mi gövdesi oldukça kalın..
Filizleri yemyeşil ileri fırlayan!
Çiçekler açmaz mı kokusu cenneti anımsatan..
Kökleri yok mu dünyayı delen!
Seninle biz neler yapmadık ki be güzelim!
Nice sıkıntılara göğüs germedik mi ıh demeden..
Ecele karşı gelmedik mi korkusuz!
Tohumlar atmadık mı umutlara sabırla..
Öyleyse nedir bu acelecilik be güzelim!
Bekle yeşersin umutlar..
Ne yapacaksan o zaman yapacaksın..
Yapacaksan benim gibi yapacaksın be güzelim!
Çıkaracaksın beynini ve kalbini..
Koyacaksın masanın üzerine..
Ve..
Sollayacaksın bu hayatı!
Unutacaksın kendini..
Unutacaksın her şeyi bir hiç olacaksın!
Sonra da becerebilirsen eğer bir olacaksın!
Seninle biz neler yapmadık ki be güzelim..
Neler yapmadık!