Önce sessizlik oldu, sonra sensizlik
önce mehtaptaki iz düşü, sonra samanyolu
ardı ardına sıralanmış gibi, kokun, gülüşün
sonra ardı ardına düşmüş adımların...
Önce rüyamı böldü yokluğunun bir parçası
oysa senleydim en güzel yerinde
kokunda içimde, hatta gülüşün yanağımda
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta