Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Dünya; değer mi,a dostlarım
akan, bunca gözyaşlarına
Ömrün, henüz bahar görmeden
bürünür,kış beyazlarına

Daha, ne kadar kanılacak

Binbir hüzün çöküyor gönlüme,
güneşin, her veda ettiğinde günüme, benim.

Nice yıllar geçti, hala, birer dost gibi,
benden ayrılmaz olsu, gamla kederim.

Pencereden, bir gül atıver bana
kalbim, senin nurunla dolsun
her gün geçtiğim kapından
gözlerime umut, başıma, sen gibi devlet konsun

Dün, yabancı bir gölge gibi, geçerken sen yanımdan;

Bak işte, yoksun yine yanımda,
geceler, benimle kahrolmakta, şafaklar ise, sensiz sökmüyor
her perdemi açışında,
sokak kaldırımları, sanki suçluymuş gibi, bana utanıp utanıp bakamıyor

Zincire vurulmuş, bir mahkum gibiyim,

Hayat denen ömür,
tükendi tükenecek, vardım son mevsimime
zannetme ki, bir başka bahar,
yeşerip de, girecek tekrar içime

Baharım, yazım, hazanım,

Avladın gönlümü, o tatlı dilinle,
saymadım kaç yıl oldu,
sevdanı çektiğim
her günüm, bir başka bayram getirir seninle
sensizliğimde, kefene bürünür, ölmeden tenim

Sana olan susuzluğum,
beni etti,benden beri
Yakıp,tutuşturduğum ruhum,
bir damla,göz yaşınla,sanma ki döner geri

Senden,merhamet dilenmiyorum;

Hem benden uzaksın, hem benimlesin.
Aşkı, fısıldamaz mı, artık sesin?
Söyle, rüya mısın hayal misin, sen nesin?
Bağrımda, alev alev meş'alesin.

Gir kalbime de gör, bak ne haldeyim.

Gönlüm, harrına dayanılmaz bir fırın
aşkın yakıtı olacaktır hep onun
özleminle yanarken,
çekme elini sakın

Bakarsın, birden oluverir, benim sonum

Aşkımdan başka, günahım olmasın;
asla, şu garip tenimde
serap gibi, bir görünüp kaybolma;
sen,hep kal,n'olur yüreğimde

Neş'emde sen,sevincim de sen oldun;