On Beş Temmuz Şiiri - Seyrani Göl

Gece, yaralı bir kuş gibi indi üstümüze.
Sokaklara sığmadı kalplerin çarpıntısı;
Gökyüzü bile titredi ihanetten.
Karanlığa karşı duran, umut verdi milletimize.

Tanklar ilerledi.
Demirdi, soğuktu, karanlıktı o gece,
Ama bir annenin duası kadar güçlü,
Bir çocuğun bakışı kadar kararlı değildi.

Ve bir ses yükseldi karanlığa karşı:
“Vatan!” dedi, “Bu toprak düşmez!” dedi.
Millet bir sel gibi aktı meydanlara yüreğinde bayrağın kızılı,
Avuçlarında duaların sıcaklığı vardı.

O gece, göğe uzanan her el
Özgürlüğe ve vatana bir yemin oldu.
Şehitlerin alnında
Sonsuzluğa yazılmış bir ışık doğdu.

Bedenler siper oldu;
Bir köprüde birleşti kaderimiz.
Adı kahramanlıkla anılanlar,
Bir ulusun onurunu taşıdı sessizce.

Her sokağın bir hikâyesi kaldı geriye:
Bir babanın son bakışı,
Bir gencin koşar adım umudu,
Bir bayrağın rüzgârla attığı çığlık…
Hepsi, milletin hafızasında yer aldı.

Sabaha karşı kırılan yalnızca karanlıktı.
Millet, yeniden doğan günün içinde dimdik durdu;
Sarsılmaz bir iradeyle yeniden doğruldu.
Ve her yürek aynı anda “biz bir milletiz” diye attı.

Ve bugün,
Gökyüzü daha aydınlık,
Çocuklar daha özgür gülüyor.
O gece verilen mücadele,
Yarınlarımızın kapısına hürriyetin adını taşıyor.
S.GÖL