Omzumda Erbain Şiiri - Necati Atilla Soykan

Kırk yaşıma kırk bin yas sığdırdım
Ölümü kıskandığımda ekinlerin teriydi güz
Paslı kılıçların kaderiyle dövülmüşüm aynı suda
Kuşların kaçışımıdır yaramı çağıran yüz
Yemin içilmiş kaç göç verdim sürgünsüz..

Saçımı ağırtan kitapların arasında saklandım
Safımı belli etmek içindir ötekine surat asışım
Kırık levhaya yazılmıştır bundan sonram
Çünkü bundan sonrasıdır omzumda erbain
Kırk yılını ben saydım sonrasını dizlerim…

Fesleğenlerin kıymetini ellerim verdi her sabah
Tükendiğimde bir başkası olmamak için sustum
Gündem asıyorlardı kapılara, bacalardan günah
Başa kakmak için özetlerken insanlar birbirini
Endişeyle çay içerken anladım öfkenin nimetini..

Kırk yaşıma, külden kırk merdiven dayadım
Annem saçlarımı taradığında gül toplardı gözleri
Sıkılırdım her gece aynı yıldıza sarılmaktan
Şimdi kırılır siyah beyaz resimlerin kemikleri
soğutur beni gölgemden o bilindik senfoni...