Ömürlük Özlem. Şiiri - Nurgül Ankara

​Öyle özlüyorum ki,
kelimeler yetmez anlatmaya
Uçsuz bucaksiz denizler gibi
Sonu olmayan gökyüzü misali
Adini zikir yaptim dudağıma
Gülüşün silinmesin diye..
Kolye gibi taktim boynuma.
Ellerinin kokusu saçlarimin her telinde
Ve kalbin işte burda sol yanım da
Sanki hiç gitmemişsin, sanki hiç yoktun,
Ama yine de, her an benimle durdun...

Bu özlem bitmez, bilirim; lakin,
Bir an seninle olmak her şeye bedel..
Her adımımda gölgeni ararım,
Kuşlar uçar da, kanat sesi duyulmaz.
Sana varmayan her yol, yarımdır,
Gözlerim ağlar da, yaşım bilinmez...
Geceler şahit, sessiz haykırışıma,
Adın mutlu rüyalarımın sırrı...

Ne zaman kapatsam gözlerimi,
O an yanıma gelirsin bilirim.
Sanki tenin dokunur tenime,
İçimde kaybolan o neşeyi bulurum.
Öyle bir sarılış ki bu, ne gerçek ne de düş,
Sadece sen ve benim durduramadığımız özleyiş...

Şimdi duvarlar soğuk, odalar dar,
Sensiz geçen her an kayıp bir zaman.
Bir tek hayalin var, gerisi yalan,
Ve bir de sol yanımdaki o derin yaran.
Ben senle yaşamayı seçmişim, bil ki,
Ne bu dünya ne de ötesi durduramaz beni...

Bırak varsın, herkes bizi deli sansın,
Benliğim sende, özüm bu aşkla yansın.
Ne bir hatıra, ne de bir iz kalsın,
Gönlüm senden gayrısına kapansın.
Çünkü sen, bende bir nefes oldun,
Kalbimin en derin uykusuna doldun.

Ve o an geldiğinde, en sevgili sensin,
Bu askın gücüyle, ölüm bile eğilsin,
Çünkü ruhum, seninle tekrar doğacak,
Bu sonsuz özlem, artık huzura erecek.
İşte o ömürlük an budur,
Tek gerçeğim; zaman bile seninle durur.

Ne yel kessin sesimi, ne de zaman,
Bu ömürlük aşk olsun tek nişan.
Yedi kat yer de duysun, gök de bilsin,
Yokluğunda bile, varlığındayım ben.
Şimdi her şey tamam, tüm sırlar ayan,
Sadece sol yanımda en parlak ışıktır sevdan...

Nurgül Ankara