Seven insan sevdiğinin yüküne muhtaçtır .
Kaç sene sürecek diye düşünmez !
Feda edilen bir şeyler mutlaka olacak .
Gücü yettiğince ibadettir o yükü taşımak .
Yoksa ne anlamı olurdu;
Sahipsizliğin yalnızlığında ,
Birlikte yaşanılanlar o hayatı paylaşmak ?
Hayat böyledir işte bazen üzer ;
Bazen alnından öper ..
En umutsuz en çaresiz kaldığında
Tıpkı taşların arasında açan umut ÇİÇEKLERİ gibi ,
Kalbinde rengarenk MUTLULUK açar .
Yeter ki şu ölümlü dünyayı severek yaşa ...
Severek elveda demesini bil ...
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Değerli bir arkadaşımın taşların arasında açan çiçeklere ifadesinden esinlenmiştir .
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!