Ömür İncim Şiiri - Songül Canbaz Kaya

Ömür incim,
Gel otur şu yanıma,
Bak elimde bir mihenk
Bence, hayatı buna vurmak gerek
O halde hadi, susma söyle...
Sende, gelip geçen ben miydim?
Bir zamanlar uzun yollarda...
Gözlerime, bakıp giden sen miydin yoksa ?
Aramızdaki o buğulu camda
Yaş yetmiş beş, heyhat bıraktım yükü arkamda,
İncindim her adımda bir seken taşta.
Son savaşta kırıldı tahta kılıcım,
Hıncımmış meğerse vuruştuğum er,
Eğer seninle aynı safta olsaydım,
Böyle bitmezdi ömür hikayem,
Yoruldum artık son menzilimde
Sadece adın kaldı acı bir tatla dilimde...
Ömür incim bak soluk soluğayım
Elimde zemherivari bir avuç ayaz
Ve koşmaktayım yıldızlardan yıldıza
Ne ben dayanırım gayrı,
Ne de sen, artık bu hıza...
İkrar etme demindeyiz
Galiba bir yerde yanlış yaptık biz,
Kabul etsek mi bunu ikimiz
Yazık ki ne sen durmayı bildin,
Herhangi bir istasyonda,
Ne de ben yetişebildim sana.
Kayboldum hayatın son kompartımanında ben.
Ya sen ya sen söyle?!
İnci olmuşsun duydum,
Karaib'de bir istiridyede...

Songül Canbaz Kaya
01 Kasım 2024