Ömür güneşi Şiiri - Yusuf Şeker

Gel Şimdi Kendini Sorgula Gönül

Şu ömür, güneşin gelip batmadan,
Gel şimdi, kendini sorgula gönül.
Ölüm kuyusuna girip yatmadan,
Gel şimdi, kendini sorgula gönül.

Yaş kemale erdi yolun sonunda,
Yokluk hırkasını varlık anında,
Değersiz her şeyi her gün yanında
Gezdirip ruhunu, azdırma gönül.

Nefsin peşindeyken, koştun durmadın,
Nice ömür gitti, bir kez sormadın.
Gerçek vuslat varken sen yolda kaldın,
Gel şimdi, kendini sorgula gönül.

Bir yudum aşk için döktün terini,
Unuttun ebedî olan yerini.
Fanide ararken hep bir serini,
Gel şimdi, kendini sorgula gönül.

Yaşam bir nehir, akarken durmaz,
Zaman çok hızlı geriye bakmaz.
Her an değerlidir, tarih unutmaz,
Gel şimdi, kendini sorgula gönül.

Azrail son selamını vermeden,
"Yar" dediğin şu mezarı görmeden,
Hazan olup bağda gülün solmadan,
Gel şimdi, kendini sorgula gönül.
Yusuf şeker