Yüreğimin gözü seğiriyor
gelecekmiş gibisin
yoksa gelecek misin
yine yollara döküldüm
evlere sığmıyorum
gözü kör olmasın bu Eylül'ün
yapacağını yaptı gene
hele
hele bir Eylül ol da gör
yaprakların dökülsün
yansın bulutların
olmasın su verenin
işi aşı unutturdu
hüzün yatağımız oldu
keder durağımız
geçti mi ne çağımız
sabahlar yine olur
güneş te doğar doğmasına da
sonunda Ekim gelir
Kasım gelir
bizi de sigaya çeken bir molla Kasım gelir
Kasım Aralık bırakır kapıya
yüreğimin gözü seğiriyor
yolcu var derler
göz seğirince
gelecek misin yoksa
Eylül oldum
sarardım soldum
yapraklarla birlikte ben de döküldüm
akşam karanlığına kalma
günler çok kısa
ömür bitiyor
çok çabuk geçiyor
ömür dediğin
2/Ekim/2010/C.ertesi
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 2.10.2010 21:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Demekki okurken de yaşanılıyor.. hani.. SAYGILARIMLA..
Ömür dediğimiz böyle geçti gitti. Annemin rüyaları, tabirleri ve yaşadıklarımızın unutulmazları ile. O gitti biz kaldık ve hayat hala aynı akıp gidiyor. Kalanlar yaşaması gerenleri yaşıyor. Demin babamda eşyaları karıştırırken ( bu çok hoşuma gider) annemin saatini buldum. Kayışı eskimişti. Saatin kenarındaki taşlardan biri düşmüştü ama vardı. Hala çalışıyordu ve sağlamdı. Kokladım annem kokar mı diye. Bana göre evet kokuyordu. Öyle derin bir acı duydumki o an. Evet bir ömür bitmişti. Biz devam ediyorduk. Gözüm seyirdiğinde bazen bir düş bekliyorum artık annemden, sevdiklerimden..
Sizi okumayı seviyorum.))
TÜM YORUMLAR (2)