Ömür Dediğin Şiiri - Elbeyi Eyyuboğlu

Yapmayı ertelediğin şeyler kurcalar zihnini,
kaçmakla ilgili planlar kurarsın düşüncelerinden!
Önden gidenlerin acısı, geride kalacakların telaşı…
Tebessüme fake atan melanet, bilmem kaç asırlık lanet.

Geçti zaman doldu süre, feleğe meydan okunmaz!
Çöktü melankoli dimağıma, dağıldı en güzel rüyalarım.
Öksüz kalacak ajandam, türlü türlü hesaplarım…
Yıkıcı oldu bu sarsıntı, savruldu minyatür dünyam.

Karanlık çöktü muştulara, ışıksız artık mutluluklarım.
Göçtü gitti temelimiz, kırık dökük hatıralarım!
Durmuyor dünya, vakti gelen iniyor ‘müsait’ yerde.
Film şeridi hayat gözlerimde, kapanmak üzereyken perde.

Huzurumun bittiği yerde başlamıştı zaten hüsran…
Tükensede umutlar sürüyor işte inadımız.
Vitrinde güleç yüz, paravanın ardında tufan.
İblisin çetelesinde yürütülüyor sanırım şanımız!

Telkinler yükselir göğe, ninni gibi kulaklarımda.
Laf kalabalığı matlığında sözler, öbek öbek bilmeceler.
Düğümlenir boğazımda sunturlu son bir küfür…
Şahadete kalmaz vaktim, dil altında bulunsun imanım.

Vakit tamam sanırım, bitti artık meşakkat…
Çaldı Adile ana çanı, sürüklendim dünya merdiveninden.
Bu düşüş boşluğa, bunlar hayra yorulmayacak âlametler!
Geçmiş zaman oldum şimdi, yazsın beni ansiklopediler…