Ömür Dediğin Şiiri - İbrahim Lek

Sonbahar mevsimi ömür dediğin
Gönülden düşenler toplanmaz gülüm
Dağların başında karlar erir de
Buz tutar hasretlik erimez gülüm

Yüzüme baksana eğme başını
Kendine yansana alıp ahımı
Sen yıktın elinle yüce dağımı
Gittiğin o yoldan dönülmez gülüm

Derdin de güzeli olurmuş meğer
Bendeki belli ki beni çok sever
Saatler sitemi sanma ki geçer
Vakitler benimle geçinmez gülüm

Soframı zehrettin yatağı mezar
Dert beni ağlatır dost bana kanar
Ecel mi istersin kaz azar azar
Toprağa girenler dirilmez gülüm