Hüzün çökmüş gül bahçelerine
kara bağlamış mevsimin matemi var
Dallar çıplak, ağaçlar yalın ayak
ağaç dallarında altın sarısı hazan
rüzgârın tellerine dokunduğu yapraklar
nağmelerde acı ağıtlar yakar
Gülmelerin üstüne hüzün çöktü
Nihavent, kurdili şarkılar sustular
Gül açmıyor bu gün insan yüzünde
Şairler iyi bilir hüznü ve imgeli gülüşleri
Yine hazan, yine mevsim sonbahar,
rüzgârla gelen ölüm korkusu var
her yaşam her ölüm mevsiminde
sevdiklerine acı bir ağıtla veda eder
Saçlarıma mevsimin ilk karı yağacak
Ellerim, ayaklarım üşüyor anne
Ölüm derin uyku gibi çöktü üstüme,
Başımı kaderin taş yastığına koydum
Ömrün sonu kar altında bir mevsim
Kışın soğukta derin uyku ölümdür anne.
Kani Yado-2017
Kayıt Tarihi : 28.12.2017 18:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!