Ömrün Sökülür Şiiri - Osman Baltacı

Gönül kovanı yanar da süzülür.
Çöker omuzlar, bellerin bükülür.
Ne kahır ne dert saçların beyazı;
Bin pare içinde ömrün sökülür…

Sönük gözlerin, hayat bilmecesi.
Açmaz seherlerin, bitmez gecesi.
Yılların var ki; sineye çekesi.
Bekleye bekleye ömrün sökülür…

Zaman, yollara kelepçe vurursa.
Hasret menekşen, boy vermez kurursa.
Takvim seni düşmez, öyle durursa.
Ekleye ekleye ömrün sökülür…

Umud, sabrın avucunda tükenirse.
Gönül kovanından dil söylenirse.
Can bağlanan, yıllarca beklenirse.
Kalem tuta tuta ömrün sökülür…

Kalem etsen de düğümün açılmaz.
Savaşmak kendinle… Asla kaçılmaz!
Gök, buyur etmeden yerden uçulmaz.
Ferman gelene dek ömrün sökülür…