Ömer Kılıçay Şiirleri - Şair Ömer Kılıçay

Şiirlere yazıp saklasam seni
Okuyupta ruhunu sarasım gelir
Gökkuşağı gibi boyasam seni
Karbeyaz sinene ölesim gelir

Çiçeklere sarıp koklasam seni

Beni soruyosun ya, anlatayım iki cümle; Bir yanım aydınlık diğer yanım gece, ardımda kalan safi ayaz, gelecek yaz gibi görünse de...

Sen;
Kırlarda uçuşan kelebek gibisin
Berrak suların nazenin balığı
Gecenin sönmeyen yıldızı gibisin
Kızgın çöllerin serin yağmuru
Gönülleri ısıtan kış güneşi gibisin

Ben vardım sen yoktun
Ben sevdim sen yaktın
Sen vardın bende vardım
Sen yârdın bende sardım

Sen diyorum;
Ağacın dallarını yeşile boyaması gibi,
Baharda açan çiçekler, çimenin kokusu gibi,
Mavide duran sarı, siyahın beyazı gibi,
Ağustos'un sıcağında iftar etmek gibi,
Sararan yaprakları sokağa serpilmiş çınar gibi,

Karanlıktım ben yıldız oldun
Geceydim ay oldun
Şafak söktü senle
Mavide süzülen sarı oldun

Aşktım, sevdam oldun

Hiç gitmedin ki...
Sıcaklığın üzerimde hâla,
Gözlerimde gözlerin, dudağımda tadın
Aklımda o son sarılışın,
Hiç gitmedin ki...
Dalgalı saçların omzumda,

Gönülden geldi eyledim nazar,
Ak benizli, sevdiğim dilber,
Bir gülüşle getirdi bahar,
Kuruyan bahçede yeşerdi heryer.

Kibar, kibar yürür incitmez yerleri,

Yüzümü yıkadım bu sabahta,
İçimi buruk bir sevinç kapladı,
O vardı aynı zamanda yoktu.
Olsundu benim için,
O benimdi ya,

Ruhu derinimde vaveylasın sen
Yüreğimin içinde süveyda...
Kalmasa da gözlerimde nem
Yaşlara sebep olansın sen...
Sen canıma can, kanıma kansın
Yaramdan fışkıran acı, gönlüme sırsın