Ömer Faruk Gümüştekin Şiirleri - Şair Öm ...

İçindeki çocuğu dinlemek yerine çıkar ilişkisini göz önünde bulundurur insan

dünden bugüne kadar hep daha fazlasını ister

Yerleşik yaşamın getirdiği o inanılmaz bataklık mücadelesi

Geldiğimiz gibi gidiyoruz
Daha fazla tüketip daha az üretiyoruz,
Dünyaya daha fazla bağlanıp Ahireti hep yok sayıyoruz,
Daha fazla uyuyup daha az okuyoruz,
Mesela daha az hayal ediyoruz,
Hayal edenlere de hayalperest diyoruz,

Düşündüm durdum, öldüm tekrar tekrar yine öldüm,
Sustum, konuşmaya mecal aradım,
Okudum, tekrar tekrar yine okudum,
Yandım, yanıldım, tekrar tekrar yine kanadı yaralarım,
Üşüdüm durdum, yapayalnız kaldım kışın ayazında,
Oturdum, kalktım varlığıma yemin ettim çocuksu kalbimle,

Hûn ji xaniyek mezin
Hûn tenê hevalê min in,
Hûn ê di xeletiyên xeletiyê de winda bibin,
Hûn di rojên dawî yên jiyana xwe de ne,
Hûn ê di swermê de rûnin û tîrêja paşîn temaşe bikin ... Ma hûn tiştek ji derewan nizanin!

Bütün derdin bu olsun derler hep insanlar,
Kendini bulmak da neymiş diye,
Uzun uzun yıllar geldi geçti fakat ben kimim sorusu çürütülmeye mahkum edildi,
Bu da bir dert mi şimdiler bitmez tükenmez bir hale geldi bir yüzü aydınlık öbür yüzü karanlık olan bu Dünyada,
Ola ki kim olduğunu öğrendin ne olacak sonrasında sayıklamaları koca bir dağı bile aştı ve geçti,
Şu haddini bilmeze bakın neler de söyler durur ifadeleri yankılandı kalabalık ve dar sokaklarda,

Şimdi anlamadılar mi seni, bir yüzyıl daha beklemek bile nafile,
Dün olduğu gibi yarının arifesinde nefes alsan bile çok gelir,
Yanılgılar zincirini yapboz parçası gibi düzenlesen ne olacak ki,
Seni senden daha iyi tanıyormuş gibi davranmalar gelip gider,
Önemli olan kardeşlik, dostluk, metlik ve insanlık deyişlerini lehine çevirirlerse ne olacak ki,
Yine sonu koca bir muamma ve hüsran,

Em hewce ne ku bi kêmbûna jiyanê re şaş bûn, di rûyê mezin de, hestên punk, punk ji hêla serdema swing, xewnên timam re digotin? Fêm bikin ku di rûyê neheqiyê de cihê bêdengiyê neda, ku zordest li her alî dinyayê dorpêç kirin, çend kes bawer dikin ku anonone li ser stûyê naskirî yê ku bi tirsa zarokê bê guman dibihîze?
Ma ev mîrateya civatê ya mirovahiyê ye? Dinya, ji pelên mêjî hez dikin, wî dipijiqîne û dikişîne û ji wî re vedikir û di dawiyê de hesta herî xweşik a pirtûkê jî derxist, dibe ku ew xala paşîn a helwesta mirovî bû ...

Li ser rûyê wî bişirînek êş, ez naxwazim ku hûn li ser şeva bêguniya wî xirab bin,
Hûn nefikirin ka ez yê ku di êvarê de dest pê bikim û ew ê dîsa tarî bibe,
Heke hûn zanibin, dê hezar û yek rojê ji we re rabe,
Xewnên xwe, hêvî, xewnên rojên herî xweş veşêrin,
Bihar dê were, wekî ku hûn mezin dibin,
Gunehên ku giyanên giyanî bûne,

Dema ku snar bi derewan di xew de ye û bi nermî xew dike,
Datên şîrîn in, dema ku roniyên şevê derdikevin,
Dema ku bi derewan dest bi çekan dike,
Mountainiyek mezin jê nezan e,
Dema ku digotin ez ê kêfxweş bibim,
Xwe xapandin

Ma dibe ku ew li gorî herika wextê derbas dibe?
Di navbera duh û îro de, di nava nezanîna nezaniyê de sekinî
Cîhazek cîhanî li jêr bendewariyê
Wusa dixuye ku zindî ye lê bi dehan moşên axê yên ku di mirina mêjî de dibin
Nûçeyên Nûçeyên Nûçeyan ên ku ji rojek payizê ya hişk bimînin
Ew Dalkavuks ku bi hêviya hêviyê hatine desteser kirin ...