Anneler bilir çocuklarının daha uyumadığını
Korkmamak, gülmeyi gerektirir karanlıklarda
Sobadaki alevlerin tavanı aydınlatışı izlenmeyi
Ve eğlenmeyi kardeşiyle yorgan altında
Karıncalar bilir kışın gelmekte olduğunu
Necid çöllerinden o hakikate;
Bir gün ulaşmanın yazgısıdır bu.
Nefsi iradeden nur-u hilkate;
Varıp yok olmanın yargısıdır bu.
Derdi O’ndan bilip razı oluşun;
Hakikatin pınarları çağlar durur özümde
Titriyor bak göz yaşlarım senin için gözümde
Gönlüm iman eder sana, ikrar ise sözümde
Ruhum senin yolundadır; sen bana şefaat et
Gönüllerin sultanı, benim canım Muhammed..
Bedenim tutkuyla seni ararken
Düşürdün aklıma ferasetini.
Savurdun ruhumun dört bir yanına
Sonsuza uzanan verasetini.
Aşkınla yeşerdi sırrı kemalat
Yanacaksın, o kalbin sıyrılacak umuttan
Başına hep alevler dökülecek kovayla.
Sonra kor taneleri kıpkızıl bir buluttan
Üzerine yağacak amansız bir havayla.
Ağzında volkanlar patlayacak aniden
Her gidişinle yıktığın hülyalarımda
Sensizdim, sonunda çaresizce pes ettim
Her gece uyku sattığım hülyalarımda
Kayıp bir listede kimliksiz bir cesettim
Bir katrene eş değer şu deryalarımda
Zaman mıydı düşmanım yoksa zalim kader mi
Vicdanımı kemiren bu karanlık şey de ne
Elimdeki bir bıçak hiç yaşam vadeder mi
Kesebilmek maharet tutmasını bilene
Teslim ettim ruhumu bir süredir şeytana
Her yaş bir sonrakinin sonsuzluğuna ağlar
Her mutluluk yaklaşan hüznüne
Her kavuşma ayrılığa
Ben de sana ağlar, yanağından akarım
Vuslatımı her daim sensizlikle yakarım
Canıma tak ettiren gülüşüne aldanıp
Beslediğim kötülük hep büyüdü içimde
Tanıştırdı benimle sarhoş tutkularını
Kanıksattı beynime öngörülmez biçimde
Yenilgime sunduğu büyük katkılarını
Gerçeklikten çok uzak bir sanal manzarada
Hakikatin verir şuur
Yok olurum ben efendim
Seninle hep akar durur
Damarımda kan efendim
Gül yüzün çıkmaz zihnimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!