Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
ÖMER GÜMELİ
(Kendi Kaleminden)
Dünya, 1970 kışına merhaba dediğinde, anacığımın sancısı 14 Aralık’ta kendi dünyasına
beni müjdelemişti. Yolculuğum Anadolu topraklarında, yokluk içinde başladı. Köylüydüm;
fakirlik ve mahcupluk yıllarımdı. İlk mektepten sonra “Parasız yatılısın!” dediklerinde; kentim
Denizli'deki izbe bir okul pansiyonuna taşındım. Henüz çocuktum. Bir kız kardeşimle birlikte
iki kardeştik. Karındaşım benden bir yaş küçüktü.
Esnaf bir baba ile ırgat bir ...
