Oturmuş Eylül’ü bekliyorum bir köşe başında
Gökyüzünde güzelliği tarifsiz bir hüzün
Ve bulutlar gri renge boyanmış,en usta ressamın fırçasından çıkmışçasına
Köşede duran simitçi kalan simitlerini sayıyor,her susam tanesine bin umut yükleyerek
Martılar kanatlarını süzdürürken deniz üzerinde,yüreğe ahenk katıyor
Az ileride küçük bir kız çocuğu belki ismi Eylül olan balonuyla oynuyor
Genç bir çift geliyor sonra banka oturuyor
Dost dost diye nicesine sarıldım
Benim sâdık yârim kara topraktır
Beyhude dolandım boşa yoruldum
Benim sâdık yârim kara topraktır.
Nice güzellere bağlandım kaldım
Devamını Oku
Benim sâdık yârim kara topraktır
Beyhude dolandım boşa yoruldum
Benim sâdık yârim kara topraktır.
Nice güzellere bağlandım kaldım
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta