Oturmuş Eylül’ü bekliyorum bir köşe başında
Gökyüzünde güzelliği tarifsiz bir hüzün
Ve bulutlar gri renge boyanmış,en usta ressamın fırçasından çıkmışçasına
Köşede duran simitçi kalan simitlerini sayıyor,her susam tanesine bin umut yükleyerek
Martılar kanatlarını süzdürürken deniz üzerinde,yüreğe ahenk katıyor
Az ileride küçük bir kız çocuğu belki ismi Eylül olan balonuyla oynuyor
Genç bir çift geliyor sonra banka oturuyor
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta