ÖLÜRKEN DE AÇ ÖLMEK
Hiçbir işe yaramaz, yakınmak ve ağlamak,
Hep doğarken, yaşarken, ölürken de aç kalmak.
Oydan, askerden başka, değeri yok canların,
Fıtratlarında varmış, tüm fakir insanların,
Hem doğarken, yaşarken, ölürken de aç ölmek.
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Devamını Oku
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.




Bu güzelim yoruma çok teşekkür ederim Mustafa Bey selamlar...
Şiir;
Gerçeğin itirafı!
Sebebini bizim bulmamız gereken bir sonucun ifadesi...
Toplum;
Onu yönetenlerin arzusuyla şekillenir,
Oysa gerçeği
"TOPLUMUN ARZUSU" ile olmalı!
O arzu da;
Gelecekle alakalıdır, bugün, dünün tercihlerinin sonucudur,
Yarın
Gelecekte sorumluluk alanların tercihi ile şekillenecektir...
Özet;
"EĞİTİM!"
Ve;
- Nasıl bir "İNSAN"
- Hangi metotlarla;
- Hangi "PARAYLA!"
- Nasıl bir AHLAKLA!
Ve;
-Nasıl bir planlamayla...
Model İnsan,
Örnek İnsan,
Okul, çevre, doğa....................
Zenginliği artırarak, tasarrufu yaygınlaştırarak,
BÖLÜŞEBİLMEYİ ERDEM SAYARAK!
Mümkün mü?
Elbette!
İşte size "1923-1938" arası,
Nereden nereyeee geldiğimizin açık, net bilançosu;
Bir zahmet
Google amcaya soruverin!
Açlık kader mi!
Kaderse devam!
Tebrikler Fahri Bey...
Bu güzelim yoruma çok teşekkür ederim Mustafa Bey selamlar...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta