Ölüm…
Bir kapı aralığı,
gözlerin göremediği,
kelimelerin dokunamadığı bir sır.
Bu beden soluyor,
ruh ağırlaşıyor,
ve ben hissetmeye başlıyorum
burası, geçişin eşiği.
Karanlık değil bu,
bir bekleyiş,
sessizliğin içinde yankılanan bir nefes.
Ölüm,
bitmek değil,
bir dönüş,
görünmeyene yolculuk.
Belki de bu topraklar,
ruhumun sadece geçici konakları.
Belki ışık,
şimdi gözlerimden daha yakın.
Ve korkmuyorum artık,
çünkü ölüm,
gölgelerin arasında saklı bir bilgelik,
sonsuzluğun anahtarı.
Ben bu sessizlikte
kaybolmuyor,
sadece kendimle bütünleşiyorum.
Ölüm,
bir son değil,
yeni bir başlangıç…
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 09:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!