Ölümün gizemi Şiiri - Dağlar Özügüç

Çocukluğu çalınmış hayatların esiri olduk
Bilmem ki bunun hesabını kim soracak?
Ölüm senden sonra dönüpte can almadı
Kafaları karıştı meleklerin
Seni gören kabir koynunu açmadı
Hazindi makberin çiçeklerinin vedası
Toprak bile güzelliğinin örtmeye kıyamadı
Kolu kanadı kırık içli makamda dualar
Musalla taşı akan göz yaşlar daha kurumadı
Melekler boynunu büktü ağladı
Çaresini bilmediğin derde sus
Yaşayamadığın anlamsız hayata küs
Uçmak bile mesafelere çare olmadı
Kuşlar sevdiği iklimlerden çok uzaktaydı
Mezardan yükselen nurun hikmeti bir başka
Ölümün asıl gizemi dua ile öpülen o yanaktaydı