Ölümün Eşiğinde Bir Çocuk

Çıkar boynundan o ipi, çocuk.
İn o üç bacaklı merdivenden aşağı.
Dünya adaletsiz bir cihan, çocuk.
Sallanacak salıncak mı kalmadı?

Sen yalancı gönüllerde ne ararsın, yabancı?
Neyi kaybettin de bulamadın?
Gel otur şöyle; bir kadeh ver, hancı.
Hangi duyguları yitirdin de bulamadın?

Orası sallanmaya uygun değil, çocuk.
O kurşun, seni kemiren yalnızlığa isabet etmeyecek.
Atla bakalım şu birikintiye;
Nasıl çarpınacaksın, can havliyle?

Sen kızgınsın, çocuk, ateş gibi.
Ne yana dönsen, yangın ve kül yeri.
Sen, seni değil, çocuk;
Sen içindeki bir şeyleri öldürmek istersin...