Ölümüme Ağlamak Şiiri - Kamber Bal

Dostlarla bir olup,
Ölümüme ağlamak istiyorum
Göz yaşlarım göz yaşlarına karışıp,
Bahar yağmurunun okşaması gibi
Bir goncayı
Öyle okşamalı bedenimi

Heyecanından ok gibi yırtmalı kefenimi saçlarım
Duman duman açılmalı, yokuş yamaçlarım
Helallık olmalı tahtım taçlarım
El ele tutup halay çekmeli kısmet kuşlarım
Dostlarım böyle uğurlamalı

Bırakın hayatımdan ahkam kesenleri
Ne sevabımdan, ne de günahımdan çıkar sesleri
İki amin duaya yetmez bile nefesleri
Beni ben ademden tartacak hazır terazi
Bir gülücük azığım olun dostlar ölümümde