Olumu saaati yok. 09.04.2025. 02.00

🕑Ö𝐥ü𝐦ü𝐧 𝐬𝐚𝐚𝐭𝐢 𝐘𝐨𝐤🕑

Muazzam bir susuşla başlar her gidiş
Vakit sormaz yolunu çizmez hiçbir harita
Bir nefes ardından duraklar
Dönüş vaadi yok
Ne zaman anlarsın ayrılığın izini
Bir bakış yeter boşluğun kırıldığını
Ne durdurur o vedayıHiçbir kuvvet
Uzun tutamadığın kollar
Dudaklarındaki yarım cümleler
Dökülemeyen özlemler
Gidişin değil kalan yürekte iz bırakır

༺❀𝐀𝐬𝐢𝐜𝐞 Ş𝐢𝐫𝐢𝐧❀༻

Ne pişmanlık düşer bir ömür boyu izine
Geç kalan sarılmalarda
O halde sor: hangi anı erteleyeceksin
Cevabı veren ellerindir
Zamanı durduran bir sessizlikteyim
Gitmedi sadece… Beni burada bıraktı
Ne vedası oldu ne de bir son söz
Sanki varlığına bile ben inandırmışım kendimi

༺❀𝐀𝐬𝐢𝐜𝐞 Ş𝐢𝐫𝐢𝐧❀༻

Beni değil, hayatımı aldı yanında,
Küçük bir anı bile bırakmadan gitti.
Ne bir fotoğrafın sıcaklığı kaldı avuçlarımda
Ne de kokusunu taşıyan bir yastık
Ölüm değil bu Ama her sabah yeniden gömülüyorum aynı yere
Her gün biraz daha siliniyor sesi,i
Ve her gece daha keskin bir yoklukla uyanıyorumOna söyleyemediklerimi
Kendime tekrar tekrar söylüyorum artık
"Keşke" diye başlayan her cümle
Boğazıma takılı kalan diken gibi

༺❀𝐀𝐬𝐢𝐜𝐞 Ş𝐢𝐫𝐢𝐧❀༻

Kalan için zaman geçmiyor Ağrı sabit
özlem büyüyor Gidenin haberi yok
Ama kalan eksilerek yaşamaya devam ediyor
Şimdi anlıyorum Ölüm bazen
kalanı öldürüyor aslında Ve o yüzden
En büyük cenaze hayattayken yaşanıyor
Gülüşüme sinmişti sesi bir zamanlar
Şimdi ne zaman gülesem suçlu hissediyorum
Mutluluk ayıp gibi oldu ardından
Çünkü onsuz hiçbir şey tam değil artık
Onunla yaşadığım her an
Şimdi dikenli bir yolda
çıplak ayak yürümek gibi
Ne geri dönebiliyorum eski halime
Ne de alışabiliyorum eksik kalan yanıma
İnsan nasıl yaşar bir yoklukla
İşte ben, bunu öğreniyorum gün be gün
Kokusuz mevsimlere uyanıyorum artık
Ve onsuz bir sonbaharı daha geçiyorum istemeden

༺❀𝐀𝐬𝐢𝐜𝐞 Ş𝐢𝐫𝐢𝐧❀༻

Hiçbir şey değişmiyor dışarda,
Ama içimde her şey darmadağı
Kalabalıklarda bile yapayalnızım,
Çünkü yokluğu kalabalıklara
bile hükmediyor Belki de gitmek
kolaydı onun için Ama kalan için
zaman bile dikenli
Bir adım atsam ayaklarım kanar
Çünkü her adım onu geride
bırakmak demek Ama Gidenin haberi yok
Kalan nasıl bir ölüye dönüşür zamanla
Nasıl yaşar ama aslında yaşamaz
Ve nasıl her nefeste biraz daha tükenir
Şimdi anlıyorum Ölüm bazen
kalanı öldürüyor aslında Ve o yüzden
En büyük cenaze hayattayken yaşanıyor

༺❀𝐀𝐬𝐢𝐜𝐞 Ş𝐢𝐫𝐢𝐧❀༻

Not:
Bu şiir, gidenin değil, kalan kalbin matemidir.
Ölüm sadece bedeni alır, ama bazı gidişler ruhu da beraber götürür.
Ve biz, hayattayken en çok yokluğun yüküyle yaşlanırız.
Unutma… Bazen en derin mezar, içimizdedir.
Bu şiir, birini kaybedip hâlâ onu içinde taşıyanlara…
Giden çoktan gitmiştir ama kalan, her gün yeniden yanar.
Ve bazı acılar, sadece susarak yaşanır.
Bu yüzden bu şiir, aslında hep susanların sesidir.