Hayatin sorgusu 09.10.2025 05.30

Hayatın Sorgusu

Küçük bir beden büyüdü, yara bere içinde,
Yaşamın kuralını çözdü, ama insanı değil.
Söyle bana, neden bu kadar acımasızsın,
Neden tutmadın beni uçurumun ucunda?

Kaç kez savruldum boşluklarda, unuttum,
Her çabam başka bir enkazla sonuçlandı.
Nereye el atsam, avuçlarımda kırılıyor,
Ne kadar dirensem, hep yetersiz kalıyorum.

Sessizlik arkadaşım oldu, çünkü kimsem yok,
Bağırışlarıma sağır, çırpınışlarıma kayıtsız.
Sorma artık neden sustuğumu,
Çünkü konuşmak, duymayana bir yük.

Kırgınlık, içimde devleşti fark etmeden,
Yangınlarımı içimde söndürmeye çalışıyorum.
Hayat, adaletin nerede? Bunca acının bedelini,
Kim verecek bana? Hangi söz yarama iyi gelecek?

Bu dünyaya gelmek benim seçimim değildi,
Adımlarım kanıyor, umutlarım tükeniyor.
Her düştüğümde tutacak el aradım,
Ama hep kendimle toparlandım.

Bir gün nefesim tükenirse, ardımdan konuşmayın,
"Mutluluğu buldu mu?" diye sormayın hiç.
Çünkü umutlarımı birlikte tükettiniz,
Ben yaşamayı değil, savaşmayı öğrendim.