Ölümü anlamak Şiiri - Halil İbrahim Bodur

Bir mezar taşına gerek yok,
Suskunluğunda gömülür insan.
Nefesi sürer, kalbi çarpar belki,
Ama ruhu çoktan terk etmiştir onu.

İllaki toprağa mı düşmeli beden,
Bir avuç dua mı gerek anlamak için?
Oysa bir bakışın eksikliği yeter,
Bir gülüşün yoksunluğu öldürür sessizce.

Kalabalıklar arasında yapayalnız kalmak,
Yaşarken bile ölmektir aslında.
Gözlerin açık, yüreğin karanlık,
Ve kimse bilmez cenazeni içindeki.

İnsan bazen hatıralara gömülür,
Bazen pişmanlıkların taşına,
Bazen de dönmeyecek bir sevdanın
Sessiz mezarına.

Ve sorar kendi kendine:
“Yaşamak nefes almak mıdır sadece,
Yoksa ruhun ışığını kaybettiği an mı başlar ölüm?”

İllaki mezara mı girmeli insan öldüğü anlamak için...