Ölümü yok oluş zannetme...
Hayat Kapısından giren,
Ölüm kapısından çıkar..
insan tohum misali
filizlenir meyve verir
dikillir gökyüzüne dalları gür...
ve değişir mevsimi..
bazen de
bir azimle bir hırsla büyür..
Ve sonbaharı gelir bir gün
kurur dalları,
dökülür nefesinden can..
En nihayet "SON" gelir...
Sana hapis görünür ama,
can kurtulur kafesinden
Öldüğüm gün "AĞLAMA"
bak ta toprağa gömdüğün;
tohumu seyret..
görmek için bak
bakmak için görme
gözünde ki perdeyi çek..
Öldüğüm gün "AĞLAMA"
batmayı gördün ya hani,
bir de doğmayı seyret..
Hasan Ali Akbey
Kayıt Tarihi : 29.4.2024 17:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
HZ.Mevlana 'dan (esinlenme)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!