Ölümle Bir Şiiri - Harun Ertaş

Ölüm döşeğinde olmak gibi
İstemediğini söylemene rağmen,
Hala ilk günkü gibi bekliyor olmak
Yazık mı yoksa aşık mı diyelim?

Ne sözler, ne şiirler taştı heybeme
Duyanlar "delisin" derdi önümde
Bir kar tanesi gibi düşerken yüzüme
Neden eriyorsun şimdi avuç içimde

Enkaz altında kalan bir şairim
Şiir defterim yanmıştı, dumansız ateşte
Bir gülüşün, yeterdi söndürmeye
Ama tercihindi öylece bırakıp gitmek

Sonbahar'da da yapraklar solar,
Yağmurlar yağıp, yeller eserdi
Baharı bekledim kaç gün
Ama Kış'ı hiç hesaba katmamıştım

Madem dökülüyoruz öylece daldan,
Sen niye bile bile soldurdun beni
Sana duyulan his kâinattan üstünken
Yaprak olup, toprağa karıştım şimdi