ÖLÜMDEN ÖTE KÖY YOKMUŞ….
Hiç bitmeyecek sanmışız sanki ömürler.
Acılar, kederler, sevinçler ve hüzünler.
Bir kısa an gibi geçip gitmiş de günler.
Hani o dostların her biri şimdi nerdeler.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta