Ölüm Yüzüne Yakışmış Şiiri - Gültekin Avcı

Mezarın karanlığından ilk çıkan bu mısralar
Eskiden bir hicrana ağlarken döktüğüm damlalar
Bedenim mekanik işliyor ama kafam başka yerde
Boynum ki iki dünyayı ayıran kesif bir bulvar

Ölmüş bir kadın yatıyor yerde, solgun bir yüz
Ölüm yüzüne yakışmış sanki ilham verici müz
Şu an nerede, nereye doğdu, ne haldedir?
Kim bilir akıbeti, gölgeler ardında yüzümüz

Yeleleri köpük olan ve denizde kaybolan
Yitik atlardan düşmüş süvariler misali
Kendi uçurumlarımızın seyircisiyiz an be an

Mısraları gül kokan kanıyla sulanmadıkça
Asırların mahkemesinde, çağların dalgalarında
Nâmeler ve mısralar şairin kanıyla boyanmadıkça
Nasıl olur şairin ferdâsı, zamanın soluklarında?

Ölünce uyanacaksın kim bilir hangi diyarda
Bilmediğin bir boyutun meçhul ufuklarında
Bavulunu hazır tut sefer bilinmeyene
Son bir piyano tuşesi kalır kulaklarında