hangi cehalet ki
korkuyu bilemez,
hangi pişmanlık ki
kendini kutsal sanır?
ölümü sevemiyorsan,
yaşam yudum yudum içecektir seni,
kanlı,
acı bir şarap gibi.
her yudum
biraz zehir,
her yudum
biraz unutuluş…
kahkahaların
çatlamış bir aynada
yankılanır.
her gülüş
bir çürümenin
şarkısıdır.
deniz içine alır seni,
ama deniz de
bataklıktır.
çırpındıkça
daha derine
çekilir bedenin,
ta ki
gökyüzü
bir hayal olarak
solana dek.
ve sen…
gözlerin karanlıkta
parıldayan bir günah,
tenin
küflenmiş
arzuların esiri.
adını fısıldayan
hiçbir dudak kalmadığında,
işte o zaman,
belki,
özgürsün.
Kayıt Tarihi : 27.7.2012 18:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!