Ölüm ve Ötesinde Şiiri - Fikri Demir

​Kapandı perde, son buldu oyun,
Bir kuş misali ruhum süzüldü.
Ne keder kaldı ne de gam, ne de boyun,
Yüklerim döküldü, bedenim çözüldü.

​Ölüm ki sanılır bir son, bir hüzün,
Oysa başlangıç, sonsuzluğa ilk yüzün.
Bir kapı açıldı karanlık sandığım,
Güneşin doğduğu parlak bir âleme.

​Ne bir korku, ne endişe duyduğum,
Sessizliğin fısıldadığı o kelime.
Dönüştü toprağa, eridi her bağ,
Ruhum hafifledi, bulutsuz bir dağ.

​Geçmişin yükü artık sırtımda değil,
Yüzümde tebessüm, içimde huzur.
Her saniye yepyeni bir hayal, bir meyil,
Sonsuzluğun şarkısı içimde durur.

​Kuşlar gibi özgür, rüzgâr gibi serin,
Yeni bir dünya, derin ve engin.
Ne acı var, ne yara, ne de bir sızı,
Sanki bir rüya, sanki bir tatil.

​Kalbimdeki ışık artık bir yıldız,
Arkamda kalan, bir avuç yıldız.
Ölüm ki sanılır bir karanlık dehliz,
Aslında bir köprü, en aydınlık deniz.

​Geldiğim bu yer, ne başlangıç ne son,
Sadece sonsuz bir akış, bir yolculuk.
Her şey yerli yerinde, her şey bir fon,
Ruhumda bir şarkı, sonsuz bir coşku.

​Bilirim artık, ölüm bir veda değil,
Bir kaçış, bir çaresizlik hiç değil.
Doğmak, var olmak... sonrası belli değil.
Mutlu Fikri der ki, ölüm bir meyil.

​Mutlu Fikri
Mut/Mersin