Ölüm Varsa Şiiri - Özdemir Koca

Salardı geceye eteklerini,
İnce edalı narin bir hanım,
Kahrederdi baksa gözleri,
Sanki kuyuya düşerdi insan.

Öyle sosyeteydi mahallede,
Elinde kalırdı yürek tutanın,
Kunduralarından anlardık,
Sallardı asfaltı o süslü hanım.

Bakkala borcu hiç bitmezdi,
Sosyeteden elbise giyerdi,
Birde sevdiği vardı galiba,
Belirtisiydi gece korkmanın.

Bu sokaklarda öyle biriydi,
Saatler takardı bileklerine,
Birde boynundan mühürlüydü,
Gül yapıştırmıştı dövme diye.

Bazen elektriği bazen suyu,
Kesilirdi ödemediği faturada,
Bir haykırışı vardı kavga gibi,
Kahkaha atardı meydan yerinde,

Bir kurşuna gitti gencecikti,
Bir kıskançlığın bedeli oldu,
Başı usulca kaldırıma değdi,
Dünya sevgisi onun sonu oldu,

Böyle geçti neşeli ve şakrak,
O günden sonra sustu bu sokak,
Bir el salladı son kez bizlere,
ölüm varsa boşa dedi yaşamak.