Sonun başlangıcı bu,
Mor kuşakların bittiği yer burası
Bir sınırın ötesi
İki soru vardır hep aklımızda,
Hiç cevaplayamadığımız;
Varoluşun öncesi
Ve yokoluşun sonrası.
Yaşam boyunca anlamadan
Tüketiriz zamanı umarsızca.
Ölüm kokuyor bu karanlık manzara.
Doğacak olanla tanışmadık henüz,
Ölenlerden ise hiç haber yok.
İki ince sınırın arasına
Sıkışıp kalmış şu kısacık yaşam
Yaşayanlar,dostlarımız
Ve ölümlü Ademoğulları
Bir daha göremeyecek olduklarımız…
Bir gün gelecek,
Biz de hissedeceğiz
Azrail’in o sıcak nefesini ensemizde.
Ölüm usulca sokulacaktır koynumuza.
Korkma Ey Ademoğlu,
Başın dik yürü ölüme.
O gün gelecek,
Biz de göçüp gideceğiz uzak yıldızlara.
Ne garip,
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarız oysa.
Kayıt Tarihi : 17.11.2006 01:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaybettiğimiz arkadaşlarımız,ölüp giden dostlarımız akrabalarımız içimizde tarifsiz bir acı yaratır.Bir daha asla göremeyecek olduğumuz insanlardır.1996 yılında kaybettiğim rahmetli teyzemin ölümünün ardından yazdığım şiirimde ölümün çağrıştırdıklarını tarif etmeye çalıştım.

TÜM YORUMLAR (1)