Gece en koyu tonuna ulaştı...
Ölüme en kardeş olduğu anlarıydı, uykuların...
Bütün ruhlar yükselebildiği kadar yükselmişti,
Kristal pamukların bağrından göğe...
Nefes alıp vemelerimize bir tutam mutluluk, azıcık heyecan...
Güzel bir hatıra için girdiğimiz kapı...
Az ötesindeymiş meğer mahkum edildigimiz;
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta