Ölüm Ne İmiş Şiiri - Fatma Yalçınkaya

Akşam olunca,hüzün çöker içime,
Hayalin gelir,gözlerimin önüne,
Beni bırakıp gittiğinde de
Ölüm ne ki,bin hançer sapladı yüreğime.

Akşam'ın serinliği vurunca yüzüme,
İçim burkulur,ağlarım sessizce,
Beni bırakıp gittiğinde de,
Ölüm ne ki,bin hançer saplandı yüreğime.

Dertli başımı vurdum,taştan taşlara,
Gittin ya sen diye,bastım taşı bağrıma,
Gözyaşımı akıttım,akşam dan sabah'a,
Ölüm ne ki,bin hançer saplandı bağrıma.

Güneş'imdin gittin,karanlıklar da kaldım,
Ay'ımdın gittin,mehtabımı aldın,
İki cihan da muradım dın gittin,dertlere saldın,
Ölüm ne ki,bin hançer bağrıma sapladın.

Biliyorum,artık dönmeyeceksin bana,
Bak yanıyor,yüreğim de,umutlarım da,
Önce den başımın tacıydın,şimdi acımıyorum sana dedin ya,
Ölüm ne ki,bin hançer sapladın bağrıma.

Kara gözlerinle bir daha bana bakmayacan,
Hatıranı,hayalini,yüreğim de saklıyacam
Biliyorum,beni af etmeyecen,yüreğimi parçalayacan,
Ölüm ne ki,bin hançer bağrıma saplayacan.