Sararıp, soluyordu sevdiklerimiz,
Kafamda hep aynı, hep aynı sorular
Çiçekler, meyveler ve de yapraklar,
Dallarında neden öylece kalmıyorlar?
Yumuşacık, pamuktan tenlerimize,
Rüzgar değdiği için sertleşmiş olmalı,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta