Ölüm İnsan Rengi Şiiri - Hakan Kartal

Ölüm yağıyor Budapeşte’ye
Güneş yoksulu toprak
Suya sığınan kadınlar kıskanç yılkı atları ve adamlar
Cengiz’in parmaklarında kan mavi zaferle yangın

Kalaharinin penceresinde boz şahin sürüsü
Yırtık dudakları çalıntı büyücülerin
Gür ormanların zehri akıyor Cengiz’in andına

Zincirli ama sahipli gövdeleri
Karanlıktan düşen ne kadar yol varsa
Ölüme koşmaya

Şimdi hayat, köpüklü naralara sığınak
Büyük kılıçlar saplı Volga’ya
Ay’ın kusmuğu gibi günahları
Yakarışları can verişlerine ısmarlanır

Cengiz’in omzunda insan sürüleri
Büyücüler şehri ateşle kutsuyor

Ne kadar yol varsa sonraya kavuşan
Karanlığa giydirilmiş ve toprağa dik yarılan
Cehenneme hazır duvarlara yazılı