Ölüm Hiç Bu Kadar Çaresiz Kalmamıştı

Çok ölüm gördüm;
Yalnız, çıplak
Başı dik ve kimi mağrur…

Çok ölüm gördüm;
Sessiz sedasız,
Hain, çetrefil
Masmavi ve kimi karadan bile kara…

Analar gördüm; ölümü kucaklayan
Babalar gördüm;
Körpecik uzuvları kucağında taşıyan
Ve kardeşler gördüm;
Ölümün yerine ölmek isteyen…

Sonra bir adam gördüm;
Kar üstünde, sırtı bana dönük
Sırtında bir çuval; bembeyaz
Çuvalın içinde bir çocuk;
Ateşler içindeymiş az önce…

Kış kıyamet;
Üşüyormuş çocuk,
Yol; on altı kilometre
Ve bir baba; sırtında bir çuval
Kar üstünde, başı dik sürüklüyor adımlarını
Adımlarını toprağın altına…

Çaresizdi gün, dağ, deniz
Çaresizdi yürek,
El ayak buz kesmiş
Çocuk ateşler içinde,
Kan ter babanın yüreği
Çaresizdi babanın sırtı
Çaresizdi çuval…

Bir baba, sırtında çuval
Çuvalın içinde çocuk
Ve ölüm
Hiç bu kadar çaresiz kalmamıştı
Bir babanın sırtında…