Ölüm her nasıl olsa gelecekse, nasıl öleceğini kendin seçmelisin, kaçamıyorsun diye değil. Sevecek kadar yaşayamayacaksan, ölümün huzurlu koynuna uzan
ve bir tebessüm olsun mirasın.
İstersen bir çocuk ol dördünde savaşlar kadar özgürlüğe yabancı olan. Sevebileceğini düşün ve hatta inan, yaşamın kanlı gömleği
buruş buruş ellerindeyken.
Ne gün inşası başlamadan, düşlerine bardaktan boşanırcasına yağarsa kudurmuş öfke, dinamitleyeceksin tüm inançlarını ve anlayacaksın öleceksin, ölmelisin
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta